Begin van d’ zomer, het is weer de tijd
voor alom huis en tuin bedrijvigheid.
Het ganse dorp is voltijds aan de slag,
ze boren, zagen, de godganse dag.
Moordwijf
Hij was perfect, mijn Bram, ik adoreerde hem:
zijn warte krullen, blauwe ogen, warm fluwelen stem.
Maar 10 jaar later, ‘n huis, drie kind’ren bovendien
kon ik die gladgestreken rotkop niet meer zien.
Hanna
Het was feest, de elektrische luidinstallatie werd in gebruik genomen. In de bomen rond de klokkentoren, een klein eindje buiten het dorp, hingen rood-wit-blauwe slingers en de dorpsvlag wapperde aan de hoge vlaggenmast. Om 15 uur zou de burgemeester een toespraak houden. Het hele dorp was uitgenodigd en natuurlijk ging ik er, samen met mijn moeder naartoe. ‘Hoe zou het voor Hanna zijn’, vroeg ik haar toen we er naartoe fietsten, ‘hoe zou ze het vinden dat ze nu niet meer nodig is?’
Lees verder HannaNathan
Modieuze outfit, altijd piekfijn,
coupe uit een boek zorgvuldig gekozen,
geïnteresseerd in mode en design,
carriére vanaf jong over rozen.
Eenzaam
Veroordeeld in naam
van God, fatsoen, altijd
al zo geweest.
De top voorbij
De introverte jongen met zijn groot talent
heb ik al heel jong hartstochtelijk gezworen
te vliegen naar de verten van het firmament,
elke dag te stralen, keer op keer te scoren.
De dichter
Hij voelde zich alleen, de dichter. Hij kon er niet aan wennen dat ze er niet meer was, Vera, zijn vrouw, zijn beste vriendin, met wie hij meer dan 46 jaar zijn leven had gedeeld. Ook al was het al 3 jaar geleden dat ze overleed, hij miste haar nog elke dag. Kon haar aanwezigheid in huis nog altijd voelen. Soms verbeelde hij zich dat hij haar hoorde zingen. Dat deed ze graag, dan zong ze een Frans chanson onder de afwas. Nu was het stil in huis, veel te stil.
Lees verder De dichterStatenloos
Vandaag kwam het fantastisch nieuws dat Chun Yan, “de man die niet bestaat”, een verblijfsvergunning krijgt. Over zijn verhaal gaat onderstaand gedicht.
Zijn ogen kunnen ‘t niet geloven,
het goede nieuws komt onverwacht.
Al zo veel horen beloven,
het eigenlijk niet meer verwacht.
Verdriet van een paardenbloem
Paarden, hommels, grassen, pieren
zijn altijd blij als ik er ben.
‘k Doe mijn best hen te plezieren
met nectar, blad en wortelpen.
Gesprek
Verstand gelooft niet wat je zegt,
mijn hart twijfelt: ben je oprecht?
Overtuigd van waar en niet waar
raken we elkaar kwijt, want raar.